Kriolezja "ogłusza" nerw w podobny sposób jak blokada, ale na znacznie dłuższy czas (tygodnie do miesięcy). Zamrożenie wykonuje się pod kontrolą USG, za pomocą specjalnej sondy, która jest podobna do igły do zastrzyków. Kriolezję można wykonać pod warunkiem, że wcześniejsze blokady diagnostyczne dawały ulgę w bólu. Zabiegi kriolezji można w razie potrzeby powtarzać dowolną ilość razy. Badania wykazały, że wielokrotne zamrażanie nerwu nie powoduje negatywnych skutków – za każdym razem nerw regenerował się w prawidłowej formie.
Szybki efekt blokowania przewodzenia impulsów nerwowych w nerwie podobny jest do działania lokalnego leku znieczulającego (krioanalgezja), natomiast długotrwały efekt przypisywany jest mikrokryształom, jakie uszkadzają unaczynienie nerwu doprowadzając do zablokowania działania nerwu - nie uszkadzając jednocześnie osłonki mielinowej, co pozwala na regenerację nerwu po okresie od kilku do kilkunastu miesięcy.
Dla kogo?
Efekty
Kriolezja "ogłusza" nerw w podobny sposób jak blokada, ale na znacznie dłuższy czas (tygodnie do miesięcy).
Skuteczność zabiegu kriolezji jest ściśle powiązana z precyzyjną identyfikacją źródła bólu. W tym celu po badaniu klinicznym i korelacji jego wyników z badaniami obrazowymi zabieg musi być poprzedzony blokadą diagnostyczną i prognostyczną. Blokada diagnostyczna stosowana jest do określenia lub potwierdzenia źródła bólu. Blokada prognostyczna pozwala ocenić, czy przerwanie przewodzenia w nerwie będzie skuteczne w leczeniu danego rodzaju bólu.
Obecnie stosowane sondy do kriolezji wykorzystują zjawisko Joule’a-Thomsona (https://pl.wikipedia.org/wiki/Efekt_Joule%E2%80%99a-Thomsona). Wewnątrz sondy znajdują się dwa kanały różniące się średnicą, dzięki czemu gwałtowne rozprężanie gazu (dwutlenku węgla lub podtlenku azotu) wypływającego z przewodu o węższej średnicy „kradnie” ciepło z otoczenia, powodując spadek temperatury na końcówce sondy do ok. –70°C, co uwidacznia się w uwodnionej tkance jako powstająca kula lodu. Zazwyczaj przeprowadza się 2–3 cykle mrożenia trwającego 1–2 minuty z odstępem między cyklami 30–45 s pozwalającymi na odmrożenie sondy.
Opis procedury
W czasie zabiegu Pacjent leży. Przed wykonaniem zabiegu znieczula się skórę. Następnie przez skórę wkłuwany jest wenflon, który stanowi prowadnicę dla kriosondy. Kriosonda mrożąca wprowadzana jest pod kontrolą USG i tak kierowana aby jej końcówka (czoło aktywne) znalazła się w bezpośrednim sąsiedztwie nerwu.
Po zabiegu - Pacjent po 15 minutach obserwacji może udać się do domu samodzielnie.
Jak się przygotować
Kriolezja nie wymaga szczególnego przygotowania. Zapytaj lekarza, czy powinieneś być na czczo przed zabiegiem. Lekarz może zalecić spożycie lekkiego posiłku - dotyczy to zwłaszcza diabetyków, którzy nie powinni zmieniać swoich codziennych nawyków żywieniowych.
Jeśli przyjmujesz leki obniżające krzepnięcie krwi – skonsultuj z lekarzem ich stosowanie przed zabiegiem kriolezji. Prawdopodobnie trzeba będzie je odstawić lub tymczasowo zamienić na inne. O tym jednak każdorazowo decyduje lekarz.
|
Zobacz inne metody
Podziel się:
